 Kaart google.nl/maps - provincie Nordland  Kaart kart.finn.no - provincie Nordland roze lijn = provinciegrens
suggestie uitzoomen:
Nordland is een zeer grote provincie, tot en met de eilandengroep Lofoten in het noorden
Noord-Noorwegen / Nord-Norge:
2.11 provincie Nordland
· Het provinciehuis staat in Bodø.
· De provincie Nordland maakt deel uit van de regio Nord-Norge (= Finnmark + Troms + Nordland). · Nordland kent vijf districten: Vesterålen Lofoten Ofoten Salten en Helgeland.
 Het provinciewapen toont een zwarte boot met mast en zeil tegen een gouden achtergrond. De boot is een voor deze provincie typerende boot: de zgn. “ Nordlandsbåt”. De zwarte kleur verwijst naar de teer die bij het onderhoud werd gebruikt. Het gouden schild staat voor de kleur van de zon.
Ook in de gemeente Brønnøysund: zalmkwekerij in Toft(e)
Op het eiland Torget vindt men ook het dorpje Tofte met “Norsk Havbrukssenter”: een zalmkwekerij die is te bezichtigen.
Voor zowel individuen als voor groepen worden rondleidingen gegeven: tijdens weekdagen om 10:45 en 14:00 uur. Bezoekers worden dan geïnformeerd over het kweken van de vis, de technologie die er bij komt kijken en het leven in de oceaan. Ook mogen zij de vis voeren en de onderwater-camera's gebruiken.
Kaart google.nl/maps: locatie Norsk Havbrukssenter in Tofte en locatie ØksningaDe grootste bassins liggen bij het eiland Øksninga in het zuidelijker Bindalen. Als er interesse is bij een grotere groep touristen, organiseert men met alle liefde  een bootsafari hiernaartoe. Tijdens de boottocht heeft men het beroemde uitzicht op Torghatten.
 Ter oriëntatie: Trofors ligt 20 km ten noorden van Vasselv(a) = daar gaat men westwaarts richting de berg Torghatten in de gemeente Brønnøysund (zie het verhaal aan het begin van deze pagina Kaartje google.nl/maps: route naar Torghatten vanaf wegno.E6“Torghatten: de karakteristieke berg met het gat”)
Gaat men aan wegno.E6 bij Trofors rechtsaf / oostwaarts op wegno.73 dan kan men verderop de touristische route 'Krutfjellvegen' rijden: een rondrit die ook een stukje Zweden meeneemt.
Er wordt veel aandacht besteed aan de geschiedenis van de Sami, er zijn bergboerderijen en er is een rendierkraal.
De route start in Hattfjelldal, via Grubben gaat het noordelijk langs het meer Røssvatnet naar Varntresk, oostelijk naar het Zweedse Joesjø, Joestrøm, Västansjö en weer langs het Noorse meer Krutvatnet terug naar Grubben en Hattfjelldal.
Eind 2010 is de website van krutfjellvegen op zwart gegaan en het project lijkt ter ziele, maar de autoroute door het land van de Sami is natuurlijk nog prima te rijden .
Suggestie: Kaart google.nl/maps: route Hattfjelldal - Hemavan - Mo i Rana  Kaartje 1. route Hattfjelldal - Hemavan Kaartje 2. route Hemavan - Mo i Rana
- mochten de heen- en terugreis beiden via wegno.E6 zijn gepland?
- en / of heeft u geen trek in bovengenoemde rondrit -men is dan toch weer terug bij af nietwaar?-
dan zou u met een gedeelte van Krutfjellvegen een “lus” kunnen maken en verderop toch weer terechtkomen in Mo i Rana langs de u inmiddels welbekende wegno.E6.
- Mosjøen -zie hierna- wordt dan overgeslagen
- maar een stukje Zweden wordt wel meegenomen
22 juli '04 Kaart google.nl/maps: route waterval Laksfors -
Sandvik Gjestegård og Camping v/h Mosjøen Vandrerhjem in Mjåvatn = onze eindbestemming
deze dag zijn we begonnen vanaf de Soria Moria Camping in Verdal (= provincie Nord-Trøndelag) 15 Kilometer ten noorden van Trofors ligt aan de linkerkant van wegno.E6 bij Laksfors de waterval Laksforsen, waar men heel dichtbij kan komen.
Deze waterval is met 17m niet heel hoog, maar hij is wel erg breed en met een beetje geluk ziet men de zalmen vlakbij springen. De zalmen willen terug naar hun geboortegrond om daar te paaien: daarom nemen ze koste wat kost elke hindernis.
De naam “...fors” in plaats van het gangbare “...foss” is het gevolg van regionale invloeden van de inheemse Sami vermengd met de Zweeds taal.
Laks = zalm.
Er is een parkeerplaats ingericht. Het cafeetje boven de waterval heeft een terras met mooi uitzicht op de kolkende rivier.
Sjøgate in Mosjøen foto: onbekend
Het stadje Mosjøen, het oudste in het district Helgaland, wordt door ons bezocht.
Aan de Sjøgate (= Zeestraat), langs de oever van de Vefsna, staan op palen houten huizen en pakhuizen uit het begin van de 19de eeuw.
De rivier de Vefsna stroomt dwars door de stad. De Vefsna is een zalmrivier, maar ook zwemt er zeeforel. In een folder uit 2004 lezen we dat 's zomers in deze hele streek het vissen gratis is: zeer ongewoon in Noorwegen.
Om te mogen vissen in meren en rivieren óf op zalm heeft iedereen van zestien jaar en ouder twee visaktes nodig: een staatsvergunning is nodig om een plaatselijke visakte te kunnen kopen. De plaatselijke visakte is geldig binnen een bepaald gebied voor een bepaalde tijd. Over het algemeen is het vrij om te vissen langs de kust op zoutwatervis met een hengel of handsnoer. Beide vergunningen zijn verkrijgbaar bij de plaatselijke Turist Info, of anders bij de lokale sportzaken, kiosken of campings.
Bent u van plan te gaan vissen? Eén en ander ligt soms wel iets ingewikkelder  : visitnorway.com heeft nadere informatie.
Kaart google.nl/maps:
locatie Sandvik Gjestegård og Camping v/h Mosjøen Vandrerhjem in MjåvatnOm 16:00 uur is het mooi geweest voor vandaag. Sandvik Gjestegård og Camping in Mjåvatn (of: Mosjøen Vandrerhjem) ligt 18 km voorbij Møsjoen en 67 km vóór Mo i Rana: prima! Het is een groot complex met 60 hotelkamers en rondom een groot kampeerterrein.
- Sandvik Gjestegård og Camping v/h Mosjøen Vandrerhjem op nordnorge.com
Onze afstand tussen Verdal en Mjåvatn is ca. 338 km.  = 3.222 km.
23 juli '04 Kaart google.nl/maps: route Sandvik Gjestegård og Camping v/h Mosjøen Vandrerhjem in Mjåvatn -
Mo i Rana - Informatie-centrum “Polarsirkelsenteret” - Saltstraumen Camping in Saltstraumen De volgende dag reizen we verder. Het gebied rond de Ranafjord heet Rana en de stad aan de kop van de fjord heet Mo i Rana.
De streek Rana telt meer dan 120 grotten, sommige met mooie druipsteenformaties.
90% Van alle grotten in Noorwegen bevinden zich in dit gebied rond de Poolcirkel. In enkele grotten worden rondleidingen gegeven.
Volgt men vanuit Mo i Rana wegno.E6 naar het noorden dan kan men na tien km vlak voor het gehuchtje Røssvoll linksaf / noordwaarts. Na weer tien km treft men de Grønligrotta, en na nog eens twee km treft men de Setergrotta. Het zijn kalksteengrotten met een ondergrondse rivier.
Rijdt men de weg nog een paar kilometer door, dan komt men bij de gletsjer Svartisen.
- de Grønligrotta is ontdekt al rond 1750. In een ruimte in de grot ligt een enorm blok graniet: wellicht 10.000 jaar geleden binnengebracht met het smeltende water van een gletsjer.
De grot wordt elektrisch verlicht.
Het naastgelegen “Grønligrotta Kafe”, met een prachtig uitzicht op de gletser Svartisen, heeft overnachtingsmogelijkheden en houdt camping: ... echter alleen in het hoofdseizoen van half juni tot half augustus ... .
- de tocht duurt 45 minuten
- in het hoofdseizoen (± half juni tot ± half augustus) start men dagelijks elk uur tussen 10:00 en 18:00 uur
- buiten het hoofdseizoen start men elk even uur tussen 10:00 en 16:00 uur
- de Setergrotta is ontdekt in 1947.
Deze grot heeft geen verlichting of geplaveide paden.
Tijdens de rondleiding wordt men uitgerust met een overall, laarzen, handschoenen en helm met mijnwerkerslamp.
- de tocht duurt twee uur
- ± half juni tot ± half augustus start men dagelijks om 15:00 uur
- in juli wordt er ook gestart met een vroege tocht om 11:30 uur
- Kaart kart.finn.no:
locatie van het meer Svartisnatnet met de gletsjertong Austerdalsisen
en locatie van de gletsjertong Engenbreen Overzichtskaart Saltfjellet–Svartisen National Park
de gletsjer Svartisen is groot 370 km². Het is de collectieve naam van twee afzonderlijke gletsjers: Vestre Svartisen = 221 km², en Østre Svartisen = 148 km².
De naam “Svartisen” betekent “zwart ijs”. Dit is een oud Noors woord dat de diepblauwe kleur in contrast met de witte sneeuw beschrijft.
Svartisen is onderdeel van het Saltfjellet-Svartisen National Park.
Kaart google.nl/maps: route Mo i Rana - het meer Svartisnatnet en de gletsjer AusterdalsisenEén van de 60 ijstongen is Austerdalsisen (of: Østerdalsisen). Naast de Engenbreen* (of: Engabreen) is dit ook een bekende en goed toegankelijke uitloper van de grote gletsjer Svartisen.
Zoals hiervoor al gezegd: volgt men vanuit Mo i Rana wegno.E6 naar het noorden, dan kan men na tien km bij Røssvoll linksaf. Vandaaruit volgt men de borden naar het meer “Svartisvatnet” (= vanaf Mo i Rana ± 32 km).
Bij het Svartisvatnet staat een kiosk en er zijn voorzieningen om te kamperen “tents only”.
- alleen in het hoofdseizoen van ± 10 juni t/m 31 augustus pendelt er dagelijks tussen 10:00 en 16:00 uur een bootje over het meer Svartisvatnet
- in 20 minuten wordt men overgevaren, hierna is het nog 3 kilometer lopen tot de gletsjer Austerdalsisen
- men bekijkt alleen de gletsjer: voor een gletsjertocht moet 3 dagen vantevoren geboekt worden bij de Turist Info in Mo i Rana
- Austerdalsisen wordt ook wel aangeduid als “Svartisen - Mo i Rana”
- Engenbreen wordt ook wel aangeduid als “Svartisen - Meløy”
Marmorslottet is een natuurfenomeen met witte rotsformaties, prachtig gevormd door een wildstromende rivier. Het ligt in het Fisktjønna Natuurreservaat.
Volgt men in Røssvoll wegno.355 naar Melfjordbotn / naar de Melfjorden, dan ziet men na 28 km weer een richtingaanwijzer voor Melfjordbotn, over een brug linksaf: volg dit bord niet en vervolg wegno.355 niet maar rijd de weg “Langvassveien = wegno.353”. Rij deze helemaal rechtdoor uit tot bij de parkeerplaats nabij een oude boerderij. De wandeling van 45 minuten begint hier.
Na Mo i Rana volgen we wegno.E6 door het Dunderlandsdal en wordt de Poolcirkel gepasseerd: 66° 33' NB.
Het Informatie-centrum “Polarsirkelsenteret” en een grote souvenirwinkel zijn hier gevestigd.
De omgeving is “Poolcirkel-waardig”: ruw, verlaten en een echte woestenij. Ondanks de 22° is het fris op de hoogvlakte Saltfjellet.
Polarsirkelsenteret 80 km ten noorden van Mo i Rana
70 km ten zuiden van Fauske
Boven de Poolcirkel heeft men de natuurverschijnselen Middernachtzon in de zomer en Poolnacht in de winter.
- 's Zomers schijnt de zon de klok rond en komt 'ie 's nachts niet onder de horizon.
- de Middernachtzon duurt van 20 mei tot 22 juli.
- de langste dag, Sommersolhverv = Midzomernacht of Zonnewende van 20 op 21 juni, wordt niet gevierd.
- twee dagen later op 23 juni is het wel feest en zijn 's middags veel Noren vrij. 's Avonds viert men Sankt Hansaften: de avond vóór Sankt Hans (herdenkingsdag van Johannes de Doper op 24 juni = Skt. Hans' dag). Het wordt gevierd met buren of familie, er wordt een kampvuur gemaakt en een potje bier gedronken
 . Ook trekken mensen naar de kust en bouwen daar grote vreugdevuren.
- 's Winters wordt het daarentegen helemaal niet licht. Wel laat het Noorderlicht zich dan zien = “nordlys” of “aurora borialis”.
- de Poolnacht duurt van 27 november tot 15 januari.
- rond 8 maart wordt gedurende een hele week de terugkeer van de zon gevierd met concerten en tentoonstellingen: het Zonnefeest = Solfesten.
Na de fjell = hoogvlakte (650 moh) zakt wegno.E6 af naar een dal dat ook aanvoelt als “pure wildernis”: en dat in Europa!
De weg loopt hier en daar tussen steile rotswanden. Er is een wildstromend riviertje met daarin grote rotsblokken.
We denken dat nu de bewoonde wereld definitief zal ophouden, maar niets is minder waar. Eerst verschijnen de afgelegen campings en daarna volgen de gehuchtjes: er komt toch weer leven in de brouwerij.
Kaart google.nl/maps - locatie Medby Kaart kart.finn.no - locatie MedbyBij Medby slaan we linksaf, wegno.812. Deze stijgt weer: à 10%, met heel veel bochten en met nog meer slapende schapen op het warme asfalt.
Løvstadgrotta foto: onbekend
Slaat men in Vesterli linksaf op wegno.813 dan kan men in Storjord bij de Turist Info nadere informatie verkrijgen over de grottentochten in de streek Beiarn. Deze omgeving telt 70 grotten.
De grotten liggen in Gråtådalen: als men voorbij Storjord afslaat zuidwaarts wegno.494.
- de tocht Løvstadgrotta = 1,5 uur met een bootje door de grot
- de tocht Ville Hesten (“Crazy Horse”) = 3,5 uur licht wandelen / klauteren door de grotten
- grottenexpeditie = 4 uur met meer actie: men kan nat en smerig worden ...
Kaart kart.finn.no - locatie MisværVoorbij het dorpje Misvær en vóór het dorpje Bye wordt het landschap weer idyllischer, dit komt ook door de rode houten huizen aan deze arm van de Saltfjord. We zien hoe de daken van die rode huizen zwart worden geschilderd: de huizen worden keurig verzorgd.
Saltstraumen foto: onbekend
Voorbij Tuv slaan we rechtsaf noordwaarts op wegno.Fv17, en zo pakken we het laatste stukje mee van Kystriksveien - “De mooiste kustweg ter wereld”.
De tweede brug die we overrijden gaat over de Saltstraumen: 's werelds sterkste getijdenstroom. Iedere zes uur perst zich 400 miljoen m³ water door de 3 km lange en 150 m brede engte tussen de Saltfjord en de Skjerstadfjord. Dit gaat met een snelheid van 40 km/uur. De draaikolken die ontstaan kunnen een doorsnee van 10 en een diepte van 5 m bereiken.
Kaart google.nl/maps - locatie Saltstraumen Camping Kaart kart.finn.no: locaties Saltstraumen en Saltstraumen Camping
suggestie: als u inzoomt en kiest voor “Flyfoto” of “Hybrid” dan kunt u de camping zien liggenSaltstraumen Camping ligt net over de brug rechtsaf: een prettige camping met prima voorzieningen. Er worden hytter verhuurd maar we zetten vrolijk onze tent op.
In de getijdentabel lezen we wanneer het bij de Saltstraumen opkomend tij is en de draaikolken dus het hevigst zijn. We wandelen over de brug terug en gaan bij de Saltstraumen kijken. Men waarschuwt hoe gevaarlijk de maalstroom is, desalniettemin is het een spectaculair gezicht. Ook zijn er veel mensen aan het vissen.
De Middernachtzon duurt hier van 2 juni tot 10 juli. We zijn er op 23 juli 2004 en 's avonds om 22:30 uur staat de zon toch ook hoog aan de hemel: een fantastische ervaring!
Kinderen spelen nog vrolijk buiten.
Onze afstand tussen Mjåvatn en Saltstraumen is ca. 307 km. = 3.529 km.
24 juli '04 Kaart google.nl/maps: route Saltstraumen Camping in Saltstraumen - Bodø -
overtocht over de Vestfjord - Fredvang Strand og Skjærgårdscamping in Fredvang op de Lofoten De volgende dag rijden we wegno.Fv17 van Saltstraumen naar Løding en wegno.80 linksaf naar Bodø = 34 km. Onderweg zien we nog enkele kleinere “straumen”.
We moeten kaartjes kopen voor de overtocht naar Moskenes op de Lofoten. Ruimschoots op tijd arriveren we kwart over 8 terwijl de boot vertrekt om half 11.
Later zijn er toch automobilisten die geen kaartje kunnen krijgen. Zij moeten wachten tot de volgende overtocht: 15:30 uur ... .
Bodø - Moskenes is ook onderdeel van de Hurtigruten. We vertellen meer over de Hurtigruten verderop in deze provincie onder Bezoek aan Vesterålen.
Kaart google.nl/maps - locatie Norsk Luftfartsmuseum in BodøIn het Norsk Luftfartsmuseum zijn toestellen uit de Noorse civiele en militaire luchtvaart opgesteld. Vanaf 6 jaar mag men in de vluchtsimulator.
Men bereikt het museum door wegno.80 te volgen totdat het een aftakking krijgt naar links, richting Bodø Lufthavn. Het museum is dagelijks geopend:
- maandag t/m vrijdag van 10:00 tot 16:00 uur
- zaterdag en zondag van 11:00 tot 17:00 uur
- half juni tot half augustus dagelijks van 10 tot 18:00 uur
Bodø is de hoofdstad van de provincie Nordland. In 1940 is het grotendeels gebombardeerd. Nu heeft het een grote luchtmachtbasis.
40 Kilometer ten noorden van Bodø ligt aan wegno.834 Kjerringøy. Onderweg heeft men een overtochtje van 10 minuten. Dit traject wordt ook aangemerkt als één van Noorwegen's mooiste fietsroute's.
Kjerringøy: het wijveneiland
handelspost was ooit een boerderij beheert
door een oude vrouw kjerring = oude vrouw foto: © Ernst Furuhatt -nordnorge.no Kaart google.nl/maps:
route Bodø - Geitvik - Stegberget - Kjerringøy - Tårnvika
Het schiereiland is niet zo groot: de weg op het eiland helemaal uitrijden tot Tårnvika zou nog 20 km extra zijn.
We lezen dat dit eiland het helemaal heeft: “een idyllische combinatie van indrukwekkende rotspartijen en witte stranden, diepe, steile fjorden en een uitgestrekte zee. Het biedt afwisselende wandeltochten, uitdagende bergbeklimmingen en niet te vergeten visrijke meren”.
Er bevindt zich “Kjerringøy Handelssted”: een gerenoveerde handelspost uit eind 1800. Het openluchtmuseum telt 15 gebouwen die compleet zijn ingericht. Men krijgt men een idee van de leefomstandigheden van de kustbevolking in die goede oude tijd.
Kjerringøy heeft voorheen gediend als locatie voor verschillende films. Het beschikt over een Turist Info en men kan er terecht op een camping of overnachten in hytter.
Afijn, het wordt half elf en dan varen we prima uitgerust de haven van Bodø uit. We zien tal van kleine eilandjes, aan de rechterkant ook het grotere Landegode.
30 Kilometer ten westen van Bodø passeren we de eilandengroep Helligvær. In totaal zijn het 365 eilandjes, rotsen en scheren. Vijf ervan worden bewoond door ca. 100 mensen: 90 daarvan wonen op Sørvær.
Helligvær is bekend van het grote aantal zeearenden.
Kaart kart.finn.no - locatie van het eiland StorsørøyaDe kerk van Helligvær ligt op het eilandje Storsørøy dat een permanente bevolking van vijf bewoners heeft.
Kaart kart.finn.no - locatie VestfjordenHierna komen we terecht op open water en vervolgen we de prachtige overtocht over de Vestfjord. Verder naar het westen ligt de Noorse Zee.
Op het dek in de zon zijn we de koning te rijk: het is een stralende dag met een strakblauwe lucht.
Lofoten in zicht! foto: onbekend
brood op de plank foto: © Per Eide
Vanaf Bodø kan men ook kiezen voor de overtocht naar het eiland Røst om van daaruit de vogelkolonies met o.a. de drieteenmeeuwen, diverse stormvogelsoorten en papegaaiduikers te bekijken. De eilandjes die tot Røst behoren liggen dichtbij de Lofoten.
Deze kolonies liggen niet op het (verrassend vlakke) hoofdeiland Røstlandet, maar op de nyker: een lange reeks bijzonder gevormde eilandjes met steile kliffen ten zuidwesten van Røst. Aan land gaan is meestal niet toegestaan en men moet gebruik maken van de dagelijkse vijf-uur-durende boottochten rondom de eilanden.
vaarschema goed bestuderen, anders kan het zomaar gebeuren dat men een paar dagen langer op het eiland verblijft !!
ligt iets noordelijker. Men gaat er hoofdzakelijk heen om te wandelen of te fietsen.
Het is 30 km² groot en telt 850 bewoners. Er is ook een vliegveldje.
Als men reist per auto is het raadzaam te arriveren met een volle brandstoftank: de hoeveelheid brandstof op het eiland is beperkt en extra duur.
- veerdiensten tussen Bodø - Røst - Værøy - Moskenes (= Lofoten):
zie het voorgaande stukje over Røst
Het kerkje van Værøy is de oudste van Lofoten: ze werd in 1799 in Kabelvåg afgebroken en hier weer opgebouwd.
We vertellen meer over de (huidige) Vågan kirke in Kabelvåg, de houten “Lofotenkathedraal” uit 1898, verderop in deze provincie onder Afscheid van de Lofoten.
Onze aandacht werd getrokken door deze prachtige foto's op vaeroey.hagerup.com:
|
vanuit deze kuilen werden ooit door de eilanders met de blote handen zeearenden gevangen. |
|
Van Værøy zijn de lundehunden afkomstig. In het verleden werd de lundehund op de kliffen gebruikt voor het bewaken van vee en voor de jacht op watervogels op de kliffen (waaronder papegaaiduikers lundefugl = papegaaiduiker).
De lundehund is een weinig voorkomend ras: over de hele wereld zijn er ongeveer 2300 exemplaren, waarvan de helft in Noorwegen, ongeveer 50 in Nederland en zo'n 350 in Amerika.
|
De Lofoten en Vesterålen zijn een lange keten van eilanden op de grens van de provincies Nordland en Troms. Ze liggen op dezelfde hoogte als Groenland, Alaska en Siberië, maar dankzij de warme golfstroom is het er niet zo koud.
Aan de oostkust ligt de Vestfjord, aan de westkust ligt de Noorse Zee.
- in ons verdere verhaal komt u ook nog verscheidene campings met hytter tegen
Kaart lofoten-online.de - de Lofoten: eiland voor eiland Kaart lofoten-info.no - Lofoten met vermelding km's Kaart tunliweb.no - LofotenDe grootste eilanden die tot de Lofoten behoren, heten van zuidwest naar noordoost:
- afzonderlijke eilanden met een veerboot bereikbaar:
- eilanden door bruggen met elkaar verbonden:
- het eiland Moskenesøy
- Flakstadøy
- Vestvågøy
- Gimsøy
- Hinnøy (wordt gedeeld met de eilandengroep Vesterålen)
- Austvågøy (wordt gedeeld met de eilandengroep Vesterålen)
LOFOTEN bereikbaarheid / toegangsroutes
- Vanaf het vasteland zijn de eilanden met twee verschillende veerdiensten te bereiken:
- De Lofoten zijn ook zonder veerboot te bereiken:
koud kunstje foto: © Jean Gaumy
LOFOTEN visserij en stokvis
De voornaamste bronnen van inkomsten voor de eilandbewonders zijn de visserij en het tourisme.
Van eind januari tot begin april trekken enorme scholen kabeljauw vanuit Rusland naar de gronden voor de kust van de Lofoten om kuit te schieten.
Al sinds de 12e eeuw wordt hier op deze kabeljauw gevist. Ging men vroeger de zee op met roeibootjes met 8 of 10 riemen, tegenwoordig vist men met grote trawlers.
Na thuiskomst komen de groothandelaren met grote schepen langsvaren om de vangst op te kopen en wereldwijd te distribueren.
Daarnaast wordt een gigantische hoeveelheid kabeljauw op de eilanden te drogen gehangen aan grote houten rekken: de beroemde stokvis = tørrfisk.
Om tijdens zeereizen voedsel houdbaar te houden hebben de Noren ooit van vis stokvis gemaakt. De Vikingen hebben deze kunst zo'n duizend jaar geleden afgekeken van de Indianen aan de oostkust van Canada.
Stokvis wordt meestal gemaakt van kabeljauw, maar ook stokvis van leng of haring komt voor.
De vis moet worden opgehangen op dezelfde dag dat ze is gevangen: met de buik naar het noorden en met de rug naar het zuiden. Van oudsher is de hang- en droogperiode op de Lofoten tot half april. Dan is 400.000 m² van de Lofoten bedekt met visrekken. Jaarlijks wordt er 16 miljoen kg vis opgehangen.
Het drogen duurt, afhankelijk van weer, wind en grootte van de vis, ongeveer drie maanden.
Vervolgens, meestal in juni, wordt de vis van de rekken gehaald en opgeslagen voor een tweede periode van drogen, net zolang tot deze keihard is en nog maar 16% water bevat. Van het originele gewicht is dan zo'n 20% over.
Voordat de vis gegeten kan worden, moet de vis eerst weer zacht gemaakt worden. Hiervoor wordt 'ie minstens 36 uur op een koele plaats geweekt, waarbij het weekwater om de 6 à 9 uur ververst wordt.
LOFOTEN tourisme - sportvisserij en walvissafari's
zeewolf: kan vinger afbijten! foto: © Bjørn Erik Rygg Lunde
Het tourisme is eveneens belangrijk geworden. Naast ons “gewone touristen  ” halen ook de sportvissers hier hun hart op.
Het visbestand is enorm: er komen wel 150 verschillende vissoorten voor.
Tijdens de bootsafari naar de Trollfjord kan men onderweg zelf vissen (= vanuit Svolvær op het eiland Austvågøy, met het bedrijf Lofoten Charterbåt AS). De vangst wordt aan boord gebakken.
Meer over boottochten naar de Trollfjord vertellen we verderop in deze provincie onder Een stukje Hurtigruten / door de Trollfjord
Vanaf de Lofoten en vanaf Vesterålen worden er door verschillende bedrijven walvissafari's georganiseerd.
De tochten duren 4 tot 8 uur, dit verschilt per maatschappij. Sommige tochten worden gecombineerd met snorkelen, met een vogelsafari of met museumbezoek.
Tijdens de Middernachtzon zijn er ook nachtsafari's.
Er zijn tochten met walvisgarantie : mocht het zo zijn dat men er tijdens de tocht geen één ziet, dan wordt de mogelijkheid geboden om gratis de volgende dag weer mee te gaan, mits er genoeg plaats is.
Prijzen: 800 tot 1.000 NOK p/p.
Kaart google.nl/maps - locaties buitensportbedrijven op de Lofoten en VesterålenBuitensportactiviteiten, zoals bergtochten, rafting, snorkelen, vis-, vogel-, walvis- en Middernachtzon-safari's, worden verzorgd door:
- “Holmen Lofoten” in Moskenes = het eiland Moskenesøy
op holmenlofoten.no
- “Aqua Lofoten Coast Adventure” in Reine = het eiland Moskenesøy
op aqualofoten.com
- “Reine Adventure” in Reine = het eiland Moskenesøy | ook fietsverhuur
op reineadventure.com
- “Lofoten Opplevelser/Lofoten Adventure” in Henningsvær = het eiland Heimøy
op lofoten-opplevelser.no
- “Lofotferga” in Kabelvåg = het eiland Austvågøy
op lofotferga.no
- “Lofoten Charterbåt” in Kabelvåg en Svolvær = het eiland Austvågøy
op lofotencharterbat.no
- “Lofoten Explorer” in Svolvær = het eiland Austvågøy
op lofoten-explorer.no
- “Arctic Whale Tours” in Stø = het eiland Langøya op Vesterålen | ook zomer-walvissafari
op arcticwhaletours.com = 
- “Hvalsafari AS” in Andenes = het eiland Andøya op Vesterålen | ook zomer-walvissafari
op whalesafari.no
- “Sea Safari Andenes” in Andenes = het eiland Andøya op Vesterålen | ook zomer-walvissafari
op seasafariandenes.no =
In Andenes (= het eiland Andøya op Vesterålen) is gevestigd het “Norske Hvalsenter”. Dit Noorse Walviscentrum doet onderzoek naar en geeft uitleg over het wel en wee van deze dieren.
- Noors Walviscentrum = Norske Hvalsenter in Andenes = het eiland Andøya op Vesterålen
op whalesafari.no
Walvissoorten die 's zomers zijn te zien, zijn:
- potvis: 20 m lang en 70 ton zwaar
- dwergvinvis: 12 m lang en 9 ton zwaar
- griend: 6 m lang en 3,5 ton zwaar, leven in kudde's van 100 st.
- bultrug: 18 m lang en 40 ton, springt boven het water
- orka: 9 m lang en 8 ton zwaar, kunnen 80 jaar oud worden
Orka’s -die grote zwart-witte walvissen- zijn te zien vanaf eind oktober tot begin januari: ze eten de haringen die kuit komen schieten in de Tysfjord.
De Lofoten komen in zicht: bergtopppen die zomaar oprijzen uit zee. Om 14:00 uur legt de veerboot aan in Moskenes.
We komen terecht in de mooiste vissersdorpjes die zich lijken vast te klampen aan de smalle rand tussen de zee en de steile helling van de bergrug die ver boven het water uitsteekt. Ze lijken nog nèt een plekje gevonden te hebben aan de diverse inhammen (vissersdorp = fiskevær).
- in ons verhaal komt u ook nog verscheidene campings met hytter tegen
Hier en daar hangt in de open lucht op grote houten rekken nog de stokvis (= tørrfisk) te drogen. We zien zowel horizontale als verticale rekken.
Via wegno. E10 -de enige doorgaande weg op de Lofoten- gaan we vanuit Moskenes richting Ramberg en nemen de afslag Fredvang. Zo komen we terecht op de Fredvang Camping Moskenes - Fredvang Camping = 30 km.
De camping is niet meer als een weilandje gelegen aan een schitterende baai. Naast een eenvoudig wasgebouw beschikt het ook over kookgelegenheid. Er is één huisje met vier slaapkamers: te huur in zijn geheel of per kamer.
Aan weerszijden van de camping schijnen meeuwen te zitten die met “poot en snavel” hun territorium verdedigen. Als je te dichtbij komt vallen ze aan als Messerschmitts: met een duikvlucht willen ze ons op het hoofd pikken. Evert bloedt zelfs: het is je reinste horror als je ze ziet aankomen  !!
Onze afstand tussen Saltstraumen en Fredvang is ca. 65 km. = 3.594 km.
Kaart kart.finn.no - locaties van de eilanden Moskenesøy en Flakstadøy25 + 26 juli '04 Op de Lofoten blijven we twee dagen en we bivakkeren hoofdzakelijk op de eilanden Moskenesøy en Flakstadøy.
De eerste dag rijden we op ons gemakje nog eens dezelfde route als gisteren, toen we van de boot afkwamen.
In Moskenes ligt weer een boot klaar voor vertrek, terug naar Bodø. Minstens 30 auto's en/of campers kunnen niet mee: wachten op de volgende ronde ... .
De tweede dag heeft stralend weer met een strak blauwe lucht en we maken er een fietsdag van. We rijden wegno.E10 “en omstreken” naar het noorden, al met al zo'n 80 km. Het verkeer gedraagt zich heel rustig en ook de E-weg is heel veilig.
Er wordt de hele dag een beetje geklommen. Uiteraard wordt er ook gedaald, maar de snelheid wordt dan toch afgeremd door het beetje wind dat er is.
Het is een fietstocht om nooit te vergeten: het is een prachtige belevenis deze omgeving aan den lijve te ondervinden. Van het ene mooie plekje tuimelen we in het andere! De bergen die zo dichtbij zijn, de Noorse Zee die vandaag heel kalm is, het prachtige groenblauwe water in de inhammen, mooie witte zandstrandjes en de gekleurde huizen: soms zo afgelegen en helemaal opgaand in het landschap. Het is helemaal top!
We volgen wegno.E10 tot niet verder dan de afslag naar Myrland. Hier zouden we anders de Nappstraumtunnel in moeten: 1.780 meter, heel koud en altijd gevaarlijk.
Om de Nappstraumtunnel te omzeilen is er een bootje dat fietsers overzet van Nusfjord naar Ballstad: info bij de Turist Info's verkrijgbaar.
Een kijkje nemen in Myrland is een leuker alternatief: een gehuchtje van welgeteld zes huizen die allemaal bewoond worden.
Myrland ligt aan het eind van een rotspadje, dat onder langs een berg kronkelt en uitkomt bij de zee.
Op de terugweg nemen we ook wegno.807 (= een zuid-zijtak van wegno.E10) naar Nusfjord, 6 km verderop.
Nusfjord is Noorwegen's oudste en best bewaarde vissersdorp. Het wordt niet meer permanent bewoond, het is omgeven door steile bergen en het is een héérlijke plek!
In de inham waar dit alles zich afspeelt ligt een keigroot rotsblok midden in het water.
Naast pakhuizen ziet men ook hier tal van “rorbuer”, oftewel vissershutten. Letterlijk betekent rorbu: “de opslagplaats van roeispanen”. Deze hutten werden vroeger in het visseizoen gebruikt om roeispanen, netten en ander visgerei in op te bergen. Tegenwoordig zijn het vaak vakantiehuisjes.
Verder is er een visbedrijf waar één en al bedrijvigheid heerst. Ook is er een schattig winkeltje met levensmiddelen en souvenirs. Men kan hier zijn boodschappen gaan doen en even terugstappen in de goede oude tijd. Het winkeltje stamt uit 1907 maar men kan er gelukkig wel met Visa-card betalen .
Al honderden jaren kwamen de vissers in de winter naar Nusfjord. Het piepkleine dorpje werd in het topjaar 1908 tijdens het visseizoen bevolkt door 1.500 vissers die verdeeld waren over 362 bootjes.
på sykkel i Lofoten foto: onbekend
Het is ontzettend gaaf te fietsen in dit landschap: tussen de bergen, langs de fjord en langs de Noorse Zee. Is men in de gelegenheid en leent het weer zich ervoor, dan is het echt een aanrader om dit eens mee te maken.
Ramberg Gjestegård is een camping met hytter in Ramberg: 3 km ten noorden van Fredvang op het eiland Flakstadøy. Zij verhuren fietsen -en daarnaast ook nog kajaks en bootjes met of zonder buitenboordmotor-.
In Ramberg is ook een supermarkt.
We proberen een paar aktiviteiten op de twee eilanden op een rijtje te zetten, te beginnen op het zuidelijkste puntje van Moskensøy:
De grot Refsvikhula is 115 meter diep, 50 meter hoog en 12 meter diep. In de grot ziet men rotstekeningen uit het Stenen Tijdperk: 3.000 jaar oud. Het gebied rondom de grot is beschermd: het is niet toegestaan hier te zijn zonder begeleiding van een gids.
Moskenesstraumen ligt tussen de eilanden Moskenesøy en Værøy en is de grootste maalstroom ter wereld. Als de stroming en de wind in dezelfde richting staan, is het gebulder van het water 5 km verderop te horen!
- De Turist Info in Moskenes organiseert namens diverse bedrijven bootsafari's. Deze trip combineert een bezichtiging van de maalstroom met een bezoek aan de grot.
In de tocht van 6 uur is een wandeling van 1,5 uur naar Refsvikhula inbegrepen.
Men vertrekt om 17:00 uur. Wellicht heeft dit tijdstip te maken met het feit dat men belooft dat de Middernachtzon in de grot schijnt.
De grot Refsvikhula is bekroond met de St. Olav's Roos: een zwaarwegend kwaliteitsstempel dat unieke bezienswaardigheden met wortels in de Noorse cultuur aangeeft.
Het Stokvismuseum toont de 1000-jarige geschiedenis van de productie van stokvis. Ook kan men stokvis proeven: Lofoten's eigen snack.
Dit museum gaat over het dagelijks leven in de vissersdorpen gedurende de laatste 250 jaar. De gebouwen die tot het museum behoren staan bijeen in het centrum van Å.
Een bakkerij van 160 jaar oud is nog in gebruik en men vindt er Europa's oudste nog aktieve levertraan-frabriek. Natuurlijk ontbreken de rorbuer en de Nordlandboten niet. Er worden rondleidingen gegeven, en er zijn tal van activiteiten.
In de vissersboot “Glimt” kan men overnachten.
uitzicht vanaf Reinebringen op Reine foto: onbekend
Het dorpje Reine ligt op verschillende eilanden die door bruggen met elkaar verbonden zijn.
Reinebringen is een bergje (448 moh) bij Reine. Vanaf deze top wordt het dorpje Reine het vaakst gefotografeerd, het is een spectaculair uitzichtspunt.
Vanuit Reine wandelt men linksaf richting Moskenes langs wegno.E10 en neemt men het pad dat om de tunnel en langs de Reinefjord loopt.
Halverwege (misschien gemarkeerd door een rode en witte wimpel?) begint het steile pad omhoog - ongeveer 2 uur heen en terug. Op een gegeven moment kan men rechtsaf naar de top van Reinebringen of linksaf via een smalle richel naar de 730 meter hoge top van Helvete.
Bij mooi weer is het tochtje een must, maar bij regenachtig weer moet men het echt vergeten: veel te glibberig en gevaarlijk!!
handwerk foto: onbekend
Voor de liefhebbers: klein museum dat gaat over de motorisatie van de vissersvloot gedurende de laatste 100 jaar. Naast oude boordmotoren die nog gestart kunnen worden beschikt men ook over 10 oude Nordland-vissersboten.
De smid maakt ook prachtige smeedijzeren kunstvoorwerpen die worden verkocht in het bijbehorende “Galleri Ambolten”. Het museum en de gallerie trekken jaarlijks 23.000 bezoekers!!
Sund ligt aan de enige weg die zuidwaarts afslaat vanaf wegno.E10 tussen Moskenes en Fredvang.
We hebben dit tripje gemist, maar in Fredvang schijnen er toch bordjes naar Kvalvika te staan.
Route: als men vanaf wegno.E10 met wegno.986 over de bruggen richting Fredvang gaat: niet doorrijden naar de Fredvang Camping maar linksaf naar het dorpje Fredvang wegno.986/808 door het gehuchtje vervolgen. De wandeling begint 800 m voorbij de boerderij die “Bergland” heet.
Heen en terug is men 2 à 3 uur onderweg. Men komt uit bij een mooi zandstrand: Kvalvika.
AFSCHEID van de LOFOTEN
27 juli '04 Kaart google.nl/maps: route Fredvang Camping op de Lofoten - Hinnøy Senteret in Langvassbukt(a) Als we “bezig zijn” de Lofoten te verlaten, rijden we grotendeels wegno.E10, de Kong Olavs veg.
Via de Nappstraumtunnel komen we eerst op het eiland Vestvågøy en daarna op Austvågsøy.
Het landschap verandert: de dorpjes liggen niet meer zo ingeklemd tussen de zee en de bergen maar hebben op het land meer de ruimte en liggen ook verder uit elkaar. Het terrein wordt wat heuvelachtiger met grotere stukken grasland. De kustlijn lijkt op de scherenkust van Zuid-Noorwegen.
Op het eiland Vestvågøy ligt aan wegno.E10 het “Lofotr Vikingmuseum på Borg”: het Vikingmuseum in Borg.
De woning van een vikinghoofdman uit de periode tussen 500 en 900 is hier ooit gevonden en nagebouwd. Het is een langgerekt gebouw met zowel plaats voor de dieren als voor de mensen.
Het museum laat zien hoe de Vikingen leefden en wat voor kunstzinnige voorwerpen ze maakten. Ook kan men varen met een vikingboot
Op het eiland Austvågsøy kan men bij Rørvik zuidwaarts afslaan op wegno.816.
Men komt dan uit bij een paar eilandjes die samen het authentieke vissersdorpje Henningsvær vormen.
Kaart google.nl/maps - locaties Lofoten Aquarium en Vågan kirke in Kabelvåg zie hierna Volgt men gewoon wegno.E10 dan ligt vóór het dorpje Kabelvåg het gehuchtje Storvågan met het Lofot-Akvariet: het Lofoten Aquarium.
Het toont het diepzeeleven rondom de eilanden. Men heeft naast 23 verschillende aquarium-bakken, ook heel makke zeehonden en otters  .
Geopend van 1 juni t/m 31 augustus dagelijks van 10:00 tot 19:00 uur, daarbuiten van 11:00 tot 15:00 uur.
Kaart google.nl/maps - locaties Lofoten Aquarium zie hiervoor en Vågan kirke in KabelvågVoorbij het dorpje Kabelvåg nemen we een kijkje in de Vågan kirke, de houten “Lofotenkathedraal” uit 1898 vlak aan zee. Er is plaats voor 1200 gelovigen en ongelovigen .
Vågan kirke foto: onbekend
Kaart google.nl/maps - locatie “Magic Ice” in SvolværIn Svolvær vindt men aan de kade “Magic Ice”, in 2004 geopend als Noorwegen's eerste ijsbar annex gallerie.
Kunstenaars van over de hele wereld hebben hier prachtige ijssculpturen gemaakt.
Bezoekers dienen minstens één drankje te nuttigen.
Geopend van 15 juni tot 25 augustus tussen 12:00 en 23:00 uur, de rest van het jaar tussen 18:00 en 22:00 uur.
Kaart kart.finn.no - locatie Svolværgeita in SvolværAan de rand van het stadje ziet men het symbool van de stad: de 569 meter hoge Svolværgeita. De Geitenberg heeft twee opmerkelijke hoorns die 1,5 meter uit elkaar staan.
De berg is een uitdaging voor de echte klimmers. Voor het eerst is dit gelukt in 1910. Klimtouwen en een beetje durf zijn vereist.
Svolværgeita komt ook voor in de legende van Torghatten: Hestmannen de Paardeman leefde een poosje samen met Svolværgeita .
Svolværgeita foto: © Kjell Ove Storvik ijsbar annex gallerie in Svolvær foto: © John Inge Johansen
Svolværgeita: de durfals springen van de grote hoorn “Storhorn” op de kleinere hoorn “Lillehorn” !!
Svolvær is ook een aanlegplaats van de Hurtigruten: de Kustexpres die vaart langs de Noorse kust.
Het toeval wil dat twee hoogtepunten van deze zeereis zich in de omgeving van Svolvær bevinden.
We vertellen meer over de Hurtigruten verderop in deze provincie onder Bezoek aan Vesterålen.
Het is niet noodzakelijk de gehele Hurtigruten-reis van Bergen naar Kirkenes en weer terug te maken: het is ook mogelijk in de ene haven aan, en in de volgende haven weer van boord te gaan.
Trollfjord foto: onbekend
Op het traject van de havenplaats Svolvær tot de havenplaats Stokmarknes vaart men de zéér nauwe Trollfjord in en uit. Stokmarknes ligt op de noordelijker eilandengroep Vesterålen.
Het is één van de smalste fjorden van Noorwegen: 2,5 km lang en op z'n smalst 100 m breed. De bergwanden die de Trollfjord omringen zijn tot 1.100 m hoog.
Het keren in de fjord gebeurt alleen in de zomer: van 30 april tot september, als de meeste sneeuw gesmolten en het lawine-gevaar geweken is. Maar dan wèl zowel tijdens de noordgaande als tijdens de zuidgaande route, verzekerd ons hurtigruten.no per e-mail .
Ook vaart men door de nauwe engte Raftsundet = tussen de eilanden Austvågøy en Hinnøy.
Over het uitzicht op de Trollfjord en Raftsundet vanuit Digermulen vertellen we meer verderop in deze provincie onder “Digermulen”.
Een enthousiast reisverslag over dit traject vindt u op  danyell.nl.
Behalve met de Hurtigruten-boot, kan men ook een “Trollfjord-cruise” maken middels een bootsafari. Meestal worden deze tochten afgestemd op het tijdstip van de spectaculaire passage van de grote Hurtigruten-boten  .
- Het bedrijf Lofotferga vaart met de gerestaureerde passagiersboot MF Gamle Lofotferga uit 1956, die een capaciteit heeft van 85 passagiers.
Deze boot is bekroond met de St. Olav's Roos: een zwaarwegend kwaliteitsstempel dat unieke bezienswaardigheden met wortels in de Noorse cultuur aangeeft.
- boottocht naar de Trollfjord met Lofotferga op lofotferga.no zie onder “Fare and beverages”
- filmpje van boottocht naar de Trollfjord met Lofotferga op seeyouinnorway.nl
- de gerestaureerde passagiersboot Lofotferga op kulturarv.no
- Het bedrijf Lofoten Explorer vaart met kleine snelle bootjes: zodiac's en polyester sloepen.
- Het bedrijf Lofoten Charterbåt AS vaart met de houten motorboot MS Trollfjord, die een capaciteit heeft van 30 passagiers.
Onderweg kan men zelf vissen en de vangst wordt aan boord gebakken.
Heibel in de Trollfjord
De Trollfjord is een belangrijke plaats in de Noorse visserij-geschiedenis.
In 1880 vond er “Slaget i Trollfjorden” plaats: een heuse zeeslag die is uitgevochten tussen de vissers in “fembøringer” (= een grotere soort Nordlandsboot met zeil en roeispanen), en tussen vissers met moderne stoomboten.
Scholen vis die de fjord in waren gezwommen werden door de vissers met de grote boten in grote sleepnetten afgevangen. Dit tot groot ongenoegen van Jan met de Pet.
Uiteindelijk wonnen de vissers met de kleine zeilschepen, waardoor een monopolie van rijke reders op de visvangst kon worden voorkomen.
De schilder Gunnar Berg (1863 - 1893), heeft de zeeslag vereeuwigd in zijn zevenluik “Trollfjordslaget”.
Kaart google.nl/maps:
locatie Gunnar Berg Gallery = Svinøya Rorbuer in SvolværDe schilderijen worden tentoongesteld in de Gunnar Berg Gallery, gehuisvest in Svinøya Rorbuer AS -adres: Gunnar Bergs vei 2, in Svolvær en op het eilandje Svinøya = via brug te bereiken-.
De schrijver Johan Bojer (1872 - 1959) heeft het gevecht in zijn roman “De laatste Viking” verwerkt.
De kustlijn die we vandaag tot nu toe hebben gezien, lijkt zoals eerder gezegd op de scherenkust van Zuid-Noorwegen. Maar ... het wordt toch weer anders.
Kaart google.nl/maps: route Laukvik - FiskebølVoorbij Svolvær verlaten we wegno.E10 om aan de route een extra lus naar Fiskebøl te breien.
We nemen vlak na het gehuchtje Sildpollneset en vóór het gehuchtje Vestpollen westwaarts wegno.888 richting Laukvik. Al met al zullen we de 45 km tot Fiskebøl door ongeveer een niemandsland rijden.
Zo'n 10 km na Vestpollen ligt de Sandsletta Camping.
Na nog eens 7 km ziet men aan een zijweggetje het dorpje Laukvik(a) met hier de Skippergaarden Camping: een kleinschalige camping met 5 hytter en “rom”.
We zijn niet naar Laukvik toegereden, maar we kunnen wel vertellen dat het wonderbaarlijk afgelegen ligt. Dat hier mensen wonen verbaast ons werkelijk.
Op de website van Laukvik lezen we echter dat de Laukvik-vikingen zich prima schijnen te redden. In de haven liggen 15 vissersboten en de 450 inwoners hebben de beschikking over een kruidenier, een restaurantje, een bibliotheek en een schooltje.
In juli 2007 hebben de Nederlanders Rob Stammes en Therese van Nieuwenhoven in het nabijgelegen Straumnes het Polarlightcenter geopend. In de zomer worden hier op afspraak lezingen gehouden. Van september tot april gaan zij met de gasten 's avonds naar donkere plekken, zoals op het strand, om daadwerkelijk het Noorderlicht te zien. Met geavanceerde apparatuur kunnen de tijdstippen dat het Noorderlicht zich voor zal doen, voorspeld worden. Tevens bieden zij het gehele jaar accomodatie aan.
Vanaf Laukvik begint het te regen: een buitje die zal duren tot 's avonds laat.
We rijden langs de Hadselfjord en hier en daar liggen de bergen weer dicht aan zee. Toch zien we ook kleine zandstrandjes, stukjes moeras en nog een stukje duinen.
De weg wordt ook minder: grind. Wellicht is dit de onderlaag voor een verharde weg die spoedig wordt aangelegd, of is dit een ijdele hoop?
Op het hele stuk zien we toch héél af en toe, hier en daar, een enkel huis. Maar ja, het stuk gaat wel over 30 km!.
We rijden om twee inhammen heen, deze heten Grunnførfjord en Morfjord.
In Fiskebøl ligt de veerboot voor de overtocht naar Melbu te wachten.
Kaart google.nl/maps: traject LofastTegenwoordig kan men bij Fiskebøl oostwaarts rijden op wegno.E10 en zo de Lofoten via het traject Lofast verlaten zonder om te moeten rijden via Vesterålen. Via Lofast rijden is 40 km korter en scheelt een overtochtje met de pont.
Kaart google.nl/maps: route wegno.E6 van Trelleborg naar Kirkenes = 3100 kmwegno.E6: de schier eindeloze zuid/noord-weg die loopt van zelfs het Zweedse Trelleborg (ten zuiden van Malmö) tot het Noorse Kirkenes aan de Barentszee bij de Russische grens.
Het Lofast-project moest 28 km overbruggen, voornamenlijk ondertunnelen: de langste tunnel is Sørdalstunnelen met 6,3 km. Het gehele parcours met tal van tunnels en bruggen is indrukwekkend.
(het eiland Hinnøya behoort voor de ene helft tot de zuidelijke Lofoten en voor de andere helft tot het noordelijke Vesterålen)
op het eiland Årsteinen =
daar waar wegno.868/872 ophoudt foto: © Luitgard -fotocommunity.de
Kaart google.nl/maps: locaties Fiskebøl - Kongsmark Hytteferie - Raftsundet Camping -
Tennstrand = tegenover de Trollfjord - DigermulenRijdt men bij Fiskebøl oostwaarts op wegno.E10, dan gaat men over het water Raftsundet via de Raftsundbru = 20 km vanaf Fiskebøl.
Neemt men daarna gelijk wegno.868 rechtsaf/zuidwaarts -dus aan de oostoever van de nauwe engte Raftsundet- dan is er na
- ± 2 km in Tengelfjord “Kongsmark Hytteferie”: met hytter en voor tenten en campers
- ± 9 km in Raften vlak langs het water de “Raftsundet Camping”: alleen voor tenten en campers, geen hytter ...
Bij het verderop-gelegen punt Tennstrand ziet men de ingang van de Trollfjord. Dit is de smalle en korte fjord waar de Hurtigruten-boten in- en uitdraaien, zoals we eerder vertelden in deze provincie onder Een stukje Hurtigruten / door de Trollfjord.
Blijft men wegno.868 langs het Raftsundet nog eens 13 km vervolgen, dan komt men uit bij het kerkdorpje Digermulen met 350 inwoners. De omgeving schijnt spectaculair te zijn, bovendien zijn de bergen aan deze kant niet zo hoog dus een uitstapje is makkelijk gemaakt.
- behalve “Raftsundet Camping” in Raften zijn er geen hotels of andere campings in Digermulen, maar privé worden wel rom of hytter verhuurd
- op digermulen.de lezen we dat men diesel of benzine kan tanken als men ernaar informeert bij de supermarkt
De reis kan men alleen voortzetten door weer terug te rijden naar Digermulen en nogmaals langs het Raftsund noordwaarts te gaan. Vervolgens kan men weer westwaarts naar Fiskebøl of oostwaarts het in 2007 geopende traject Lofast rijden.
Kaart google.nl/maps: route Fiskebøl - Storkmarknes - Hinnøy Senteret in Langvassbukt(a)
= onze eindbestemmingIn Fiskebøl nemen we de veerboot over de Hadselfjord naar Melbu. Dit betekent het einde van ons Lofoten-verhaal: Melbu ligt op het eiland Hadseløya dat behoort tot de eilandenreeks Vesterålen.
De eilandengroep Vesterålen delen de eilanden Hinnøya en Vestvågøya met de Lofoten. Daarnaast omvatten ze nog drie grote eilanden: Hadseløya, Langøya en Andøya.
Op Vesterålen zijn de wegen meer vertakt als op de Lofoten (daar hadden wehoofdzakelijk wegno.E10).
Het landschap is minder grillig en ruw. Helaas regent het, dus vlug maar door.
We verbazen ons er sterk over dat hier, zo ver boven de Poolcirkel en 's winters pikkedonker, nog zoveel mensen wonen. Grotere dorpen die leven van de export en ogenschijnlijk een gezonde economie draaien.
Stokmarknes op het eiland Hadseløya is een aanloophaven van de Hurtigruten en er staat ook het Hurtigrutenmuseum. De oprichters van de rederij die het in 1893 aandurfden ook in de winter een veerdienst langs de Noorse kust te onderhouden, hielden namelijk kantoor in Stokmarknes.
op de wal M/S Finnmarken uit 1956
aan de wal M/S Finnmarken uit 2002
- de laatste met zwembad  foto: © Uwe Logemann
-w3com.de/uwe.logemann
In de haven ligt als onderdeel van Hurtigrutemuseet een oud schip: -de 2e- M/S Finnmarken.
Het klinkt onwerkelijk, maar een gedeelte van de 1e M/S Finnmarken uit 1912 werd onlangs weergevonden in Beekbergen waar het werd gebruikt als hotel bij het paardensportcentrum “Riant”.
In 2003 is dat deel naar Stokmarknes getransporteerd (twee dekken, tien hutten, twee salons en een trap).
Hurtigruten: een zegen voor Noorwegen
Hurtigruten, “de snelle route” of “Kustexpres,” is een zeer oude Noorse veer- en transportdienst. In 1893 sloot de Noorse regering een contract met de rederij Vesteraalens Dampskibsselskap. Men diende in de zomer een wekelijkse dienst tussen Trondheim en Hammerfest en in de winter een wekelijkse dienst tussen Trondheim en Tromsø te verzorgen.
Al snel werd de veerdienst uitgebreid door meer rederijen deel te laten nemen en door met meer schepen te gaan varen. In 1898 ging men tot Bergen in het zuiden en in 1914 ging men tot Kirkenes in het noorden: de havens die tot heden ten dage de route bepalen.
Er brak een heel nieuw tijdperk aan voor de afgelegen kustgemeenschappen: passagiers en post arriveerden voortaan al binnen een paar dagen op plaats van bestemming. Voorheen had bijv. de post in de zomer drie weken en in de winter vijf maanden (!!) nodig om van Trondheim in Hammerfest te komen.
Tegenwoordig wordt de post niet meer verzonden per Hurtigruten. Wel transporteert men veel van wat de Noorse kustbewoners nodig hebben, zoals tractoren, bouwmateriaal, sneeuwscooters, bloemen en voedsel. Ook is het voor veel kustbewoners nog steeds de enige manier om hun dorp te bereiken als in de winter de wegen geblokkeerd zijn en vliegverkeer onmogelijk is.
Hurtigruten: de mooiste zeereis ter wereld
door het Raftsund op de Lofoten
Hurtigruten:
verdens vakreste sjøreise foto:norske.nl
De Hurtigruten voorzag al snel een grote bron van inkomsten via het tourisme: reeds in 1894 werd de eerste Engelstalige brochure uitgegeven.
Heden ten dage een zeereis maken met de Hurtigruten schijnt een onvergetelijke ervaring te zijn, die echter niet te vergelijken is met een “cruise”. De schepen (ontworpen zowel voor het goederentransport als als drijvend hotel) varen én op zee én dringen door tot diep in de fjorden. Ze leggen aan in kleine dorpen waar geen enkel cruiseschip bijkan.
Elke dag van het jaar verlaat er een schip van de Hurtigruten de haven van Bergen om op te stomen naar het noorden. Gelijktijdig varen er elf schepen langs de kust, verdeeld over het traject Bergen - Kirkenes. Na elf dagen is men dus ook weer terug in Bergen . Inclusief Bergen en Kirkenes doet men 35 havens aan (enkele reis!). De aanlegtijden zijn zo gepland dat de havens die op de noordgaande-route 's nachts worden binnengelopen op de terugreis overdag worden bezocht.
Hurtigruten: kost dat ook iets?
Het is niet noodzakelijk om de hele reis van Bergen naar Kirkenes en weer terug te maken. Men kan ook een gedeelte van de reis doen (zelfs een dágje meevaren), of een dag later met een andere boot verderreizen.
De auto kan wel, de caravan kan niet mee op de boot. Brengt men de auto mee, dan dient men in de meeste havens 2 uur voor vertrek aanwezig te zijn.
Als we het dorpje Stokmarknes verlaten gaan we direct over de Børøybrug: 336 m lang en 15 m hoog, over het Børøysundet tussen de eilandjes Hadseløya en Børøya.
Vervolgens komt de wonderschone Hadselbrug: met 27 peilers, 1.011 m lang en 30 m hoog over het Langøysundet van Børøya naar Langøya (namen kloppen!!).
Kaart google.nl/maps - locatie SortlandbruTussen Sortland op Langøya en Strand op Hinnøya ligt over het Sortlandsundet weer zo'n hoge brug, maar dan nog iets steiler: met 30 m hoog en 961 m lang de Sortlandsbru.
De Sortlandbru is het noordelijkste puntje van onze reis en we zijn nu 3.903 km onderweg.
Vanaf nu gaan we weer naar het zuiden, naar huis.
Sortlandbrug: een “waardig ” keerpunt op onze reis foto: © Johan Ingvald Borgos -borgos.nndata.no
- Nyksund: har man sett stedet en gang, kan man ikke glemme det ... .
= Nyksund: heeft men het ooit gezien, dan zal men het nooit vergeten ... .
Bij Sortland 50 km noordwaarts via wegno.'s 820 en 821 tot Øksnes en dan noordwestwaarts via een niet al te beste kustwegno.935/938 komt men uiteindelijk terecht in het dorpje Nyksund.
Voorheen was dit een vissersdorpje, maar het haventje werd te klein toen de vissersboten groter werden.
Eén en ander werd voor de overheid te kostbaar en bovendien beschikte het nabijgelegen Myre over een goed bereikbare haven.
In 1972 verleende de overheid subsidie aan de laatste 150 inwoners om te kunnen verhuizen. Iedereen vertrok, de meesten naar Myre. Behalve de oude smit: tot zijn dood in 1985 weigerde hij te verkassen.
De overheidspremie behelsde één clausule: de eerste 30 jaar mocht men niet terugkeren ... .
Nyksund werd min of meer vergeten: er kwam niemand meer en het werd een spookdorpje.
In de jaren tachtig kwam een Duitse tourist langs en die kon het allemaal niet aanzien: Karl Heinz Nickel (overleden in 2001) zorgde ervoor dat van wereldwijd vrijwilligers naar Nyksund kwamen om het op te knappen.
Er was al electriciteit, maar nu heeft men ook telefoonverbindingen en warm stromend water. Het zal nooit weer een vissersdorpje worden, maar het leeft weer en telt in 2008 16 inwoners.
Nyksund heeft een café, winkeltje, gallerie en museum.
De “Dronningsruta” is een wandeltocht tussen de vissersdorpjes Nyksund en Stø.
De tocht gaat over het vlakke terrein langs de kust naar Nyksund, en weer terug naar Stø door de bergen tot op 500 m hoogte.
Heen en terug is 15 km en duurt ± 6 uur. Een gratis wandelkaart is verkrijgbaar in “Gjestehus og Restaurant Holmvik Brygge” in Nyksund zie hiervoor.
De wandeltocht is vernoemd naar de huidige koningin Sonja: zij liep deze tocht in 1994 (koningin = dronning).
Er is ook een Dronningsruta in de provincie Møre og Romsdal: de touristische autoroute wegno.655 door het Nibbedal en het Norangsdal. We hebben er meer over verteld eerder in ons verhaal onder 2.5 provincie Møre og Romsdal II.
Nyksund - Stø = 25 km: vanuit Nyksund terugrijden zuidwaarts (gaat over op wegno.938) en dan linksaf/noordoostwaarts wegno.935 tot 'ie ophoudt in Stø.
Stø is een klein dorpje met een vissershaven, een eigen visafslag en één van de oudste kerkjes van Noorwegen: Langnes Kirke uit 1500.
Vanuit Stø worden van mei tot september bootsafari's van 7 à 8 uur georganiseerd. Tussen eind juni en eind juli doet men speciale “Middernachtzon-safari's” door te vertrekken om 21:00 uur.
Men vaart eerst langs het eiland Anda = 5 km ten noordoosten van Stø. Hier ziet men zee-arenden, de grootste papegaaiduikers-kolonie van Noord-Noorwegen en de grootste zeehonden-kolonie van de regio.
Verder uit de kust komt men in het gebied van de grote walvissen. Potvissen komen hier het meest voor.
Men werkt met een zgn. walvisgarantie: mocht het zo zijn dat men er tijdens de tocht geen één ziet, dan wordt de mogelijkheid geboden om gratis de volgende dag weer mee te gaan, mits er genoeg plaats is.
Gaat men van Sortland op Langøya naar Strand op Hinnøya, dan kan men linksaf/noordwaarts via wegno.82 naar het dorpje Andenes op het eiland Andøya = 100 km.
In Andenes kan men een bezoek brengen aan het “Norske Hvalsenter” waar men onderzoek doet naar, en uitleg geeft over de diverse walvissoorten. Ook organiseert men walvissafari's.
In het centrum van Andenes is tevens gevestigd “Andøya Rocket Range (ARR)”: het noordelijkste lanceerplatform voor raketten en research-ballonnen ter wereld. Of het ook een touristische (bezoekers) functie heeft, is ons niet bekend. In het nabijgelegen Noorderlichtcentrum “Nordlyssenteret” wordt in ieder geval informatie verstrekt over de activiteiten van Andøya Rocket Range (ARR).
Nordlyssenteret is geopend van 20 juni tot 15 augustus, twee uurtjes per dag: van twaalf tot twee.
Na een rondleiding van 1½ uur in het Noors Walviscentrum zie hiervoor volgt een walvissafari: de duur hiervan is ons niet bekend.
Men werkt met een zgn. walvisgarantie: mocht het zo zijn dat men er tijdens de tocht geen één ziet, dan wordt de mogelijkheid geboden om gratis de volgende dag weer mee te gaan. Is men niet in de gelegenheid om nog een tocht te maken, dan krijgt men het geld terug.
10 Kilometer ten zuidwesten van Andenes ligt het dorpje Bleik.
Hiervandaan wordt dagelijks een 1½-uur durende boottocht gemaakt naar de papegaaiduikers en zee-arenden op het eiland Bleiksøya.
We zijn dus net tussen Sortland en Strand de Sortlandbru overgereden: het noordelijkste puntje van onze reis. Vanaf nu gaan we weer naar het zuiden - naar huis.
We rijden wegno.85 door vrijwel onbewoond gebied dat deels weer bergachtig is.
20 Kilometer zuidelijker komen we terecht in een hèèl klein stukje van de provincie Troms.
In het gehuchtje Langvassbukt(a) treffen we “Hinnøy Senteret: Kafetaria, Motell og Camping = Buurtsuper og Benzinepomp ”. Van de camping is weinig gemaakt, maar omdat het pijpestelen regent zoeken we niet verder. Geen electriciteit, wel een warme douche en dus ook warm water voor een kopje “hete” thee: we redden ons !
Kaart google.nl/maps - locatie Gullesfjordbotn CampingEen alternatieve overnachtingsplaats was geweest “Gullesfjordbotn Camping” die 12 km verderop ligt aan wegno.85 in Gullesfjordbotn ... .
Onze afstand tussen Fredvang en Langvassbukt is ca. 250 km. = 3.924 km.
28 juli '04 Kaart google.nl/maps: route Hinnøy Senteret in Langvassbukt(a) op Vesterålen -
Narvik - Tysfjord Turistsenter in Storjord i Tysfjord De volgende dag gaan we weer door. Het traject is vanochtend niet zo spectaculair, maar dat komt wellicht ook door het nog steeds druilerige weer.
Na een stukje wegno.85 passeren we aan het zuidelijkste puntje van de Gullesfjord de “Gullesfjordbotn Camping” met hytter: zie hiervoor.
Al gauw komen we weer terecht op wegno.E10 en zo is het rondje rond: wegno.E10 loopt immers door westwaarts naar de Lofoten
(sinds 2007, als het traject Lofast = “Lofoten fastlandsforbindelse” wordt geopend. In 2004 rijden wij nog om via de eilandengroep Vesterålen). Over Lofast vertelden we eerder in deze provincie onder LOFOTEN bereikbaarheid / toegangsroutes.
Met wegno.E10 rijden we ook de provincie Nordland weer in.
Voorbij Bjerkvik treffen we weer de bekende wegno.E6 Kaart google.nl/maps: route wegno.E6 van Trelleborg naar Kirkenes = 3100 kmvooruit dan: nog één keertje  : wegno.E6: de schier eindeloze zuid/noord-weg die loopt van zelfs het Zweedse Trelleborg (ten zuiden van Malmö) tot het Noorse Kirkenes aan de Barentszee bij de Russische grens.
We rijden eerst langs de oever van de Herjangsfjord en vervolgens langs een zijarm daarvan: Rombaken. De eerste 15 km draagt de weg zowel het wegno.E10 als het wegno.E6, totdat de E10 afbuigt naar Zweden en zal doorlopen tot in Luleå aan de Botnische Golf.
Kaart google.nl/maps - provincie Finnmark Kaart kart.finn.no - provincie Finnmark roze lijn = provinciegrens
suggestie inzoomen: de zuidelijke provinciegrens loopt net boven Narvik
Noord-Noorwegen / Nord-Norge
2.12 provincie Finnmark
· Het provinciehuis staat in Vadsø.
· De provincie Finnmark maakt deel uit van de regio Nord-Norge (= Finnmark + Troms + Nordland). · Nordland kent drie districten: Vestfinnmark Øst-Finmmark en Indre Finnmark.
 Het provinciewapen toont een gouden burcht tegen een zwarte achtergrond. De burcht staat voor “Vardøhus Festning”: de noordelijkste vesting ter wereld die in 1738 is aangelegd en nooit is aangevallen. Tegenwoordig heeft de vesting vooral een symbolische functie. Desalniettemin wordt het permanent bemand door drie mariniers, een vaandrig en een kapitein: om de Noorse militaire aanwezigheid serieus te benadrukken, zo dicht bij Rusland. Het is de Noorse vlaggenpost naar het oosten. De vesting heeft een saluutplicht: op 17 mei*, op 7 juni*, op alle koninklijke verjaardagen én als na de duisternis van de winter de zon zich weer voor het eerst laat zien. Het kanonschot is dan het sein voor de schoolkinderen in Vardø dat ze de rest van de dag vrij zijn om de terugkeer van de zon te vieren. Vardøhus Festning is deels ingericht als museum. *17 mei: “Grunnlovsdagen” of ook wel “syttende mai”: de nationale feestdag. Op 17 mei 1814 werd de Noorse grondwet bekrachtigd. *7 juni: geen nationale feestdag. Op 7 juni 1905 kwam er een eind aan de unie tussen Zweden en Noorwegen.
Men zegt dat er niet zo veel te zien is.
Maar een mens is nieuwsgierig, nietwaar?
Toch hebben wij de Noordkaap niet bezocht.
Desalniettemin proberen we er iets over te vertellen ... .
Het noordelijkste punt van Europa is de Russische eilandengroep “Frans Jozefland”, dat 600 km ten noorden van de Noordkaap ligt.
De eilanden zijn in 1873 ontdekt door een Oostenrijks-Hongaarse Noordpoolexpeditie. Vervolgens werden ze vernoemd naar de Oostenrijkse keizer Frans Jozef I.
In 1926 vond er annexatie plaats door de Russen, pas sinds 1991 is het officieel Russich grondgebied.
Een kaap is een in zee uitstekend kustgedeelte, dat de uiterste punt vormt van een gebergte.
Kapen hebben doorgaans invloed op de stromingen in de omringende zee, en de ronding van sommige kapen kan voor schepen een hachelijke onderneming zijn.
De Noordkaap vindt men 700 km ten noorden van Bjerkvik: in de provincie Finnmark, aan wegno.E69: een zijweg van wegno.E6.
Kaart wikipedia.org:
locaties Barentszzee - Nova Zembla - Spitsbergen - Frans Jozefland - NoordpoolBekende locaties die men vindt tussen de Noordkaap en de Noordpool zijn o.a.:
- de Barentszzee
 = Barentshavet |  = Barentsevo More
- Nova Zembla = Novaja Semlja
- Spitsbergen = Svalbard
- Frans Jozefland = Zemlja Frantsa Iosifa
De Italiaanse priester Francesco Negri heeft in 1664 als eerste (tourist ?) de Noordkaap bezocht.
De Kaap bevindt zich op het eiland Magerøya op een loodrechte klif.
Omdat het hier een landschappelijk beschermd gebied betreft moest het drie verdiepingen tellend touristisch centrum “Nordkapphallen” in de rots worden uitgehouwen.
In de winkeltjes aldaar wordt ondermeer het Noordkaap-diploma verkocht ... .
Tevens kan in de St. Johannes Kapell getrouwd worden. Voor de bruidsparen is er een heuse “Nordkapp Suiten”.
Maar ... gewoon een bakje koffie in het restaurant op de Noordkaap is natuurlijk ook al anders dan anders!
Men moet betalen voor toegang tot de omgeving: de prijzen zijn inclusief parkeren, toegang tot “Nordkapphallen” en toegang tot de Kaap zelf.
Een meevallertje: sinds 1 juli 2012 is de Nordkapp-tunnel tolvrij .
Kaart kart.finn.no: locaties Hurtigruten-haven Havøysund - zeestraat Magerøysund -
Hurtigruten-haven Honningsvåg - uitzichtspunt Noordkaap - Hurtigruten-haven KirkenesDe schepen van de Hurtigruten (die op weg zijn naar Kirkenes bij de Russische grens) ronden de Noordkaap niet. Tussen de havens Havøysund en Honningsvåg kiest men voor het traject door het Magerøysund (= het water tussen het schiereiland Porsangerhalvøya en het eiland Magerøya).
De Hurtrigruten-organisatie organiseert voor haar reizigers wel excursies naar de Kaap: per bus. In de winter mogen alleen plaatselijke touristenbussen onder begeleiding van sneeuwruimers het laatste gedeelte van de weg tussen Honningsvåg en de Noordkaap afleggen.
Van de Noordkaap naar de Russische grens is nog 430 km.
Niet de Noordkaap, maar Knivskjelodden is het meest noordelijke plekje van het Europese vasteland: het ligt 1 graad danwel 1.611 m verderop = 71° 11' 08".
De Noordkaap en Knivskjelodden liggen beide op het eiland Magerøya.
Knivskjelodden is een landtong die, in tegenstelling tot de Noordkaap, geleidelijk afloopt naar de Barentszzee en alleen te voet bereikbaar is.
Ook voor Knivskjelodden is een speciaal diploma gemaakt, verkrijgbaar bij de Turist Info of op de Nordkapp Camping.
- de wandeling begint bij de Jalgavárri-parkeerplaats aan wegno.E69, 7 km vóór het Noordkaapplateau
- de tocht is twee x 8 km, duurt heen en terug vijf uur en is gemarkeerd met rode T's
- vanwege snel opkomende mist (ook op een zonnige dag) wordt aangeraden om én een kompas mee te nemen én in de auto een briefje achter te laten hoe laat men is vertrokken ...
“De Trollen van Trollholmsund” zijn witte kalksteenformaties. De wandeling ernaartoe duurt 15 minuten.
Verlaat men de Noordkaap en komt men zuidwaarts weer terug bij wegno.E6, dan is het vanaf deze T-splitsing bij Olderfjord linksaf nog 32 km doorrijden op wegno.E6 tot men met wegno.185 naar het gehuchtje Kolvik kan.
Een paar km verderop aan deze zijweg treft men in Trollholmsund een parkeerplaats, waarvandaan een kort gemarkeerd wandelpad naar de dolomieten voert. Volgens een legende van de Samen zwierf een groep trollen 's nachts over de hoogvlakte Finnmarksvidda.
Ze wilden een gat in de berg graven om hun enorme schatkist te verstoppen, maar geen enkel gat werd groot genoeg.
Ze trokken verder en wilden de fjord oversteken, maar de opkomende zon liet de trollen verstenen ... .
- het kaartje onder het blauwe vlaggetje betreft een luchtfoto:
de dolomieten zijn zichtbaar op de kaart · suggestie = “Kart” aanklikken ·
- reisverslag van de wandeling naar de Trollen van Trollhomsund op
experiencenorthcape.wordpress.com
- foto's van de Trollen van Trollhomsund op flickrhivemind.net
Tot zover de Noordkaap - waar we ook helemaal niet geweest zijn ... -.
|
↑ Naar top van vorige provincie = 2.11 Nordland
↓ Naar top van volgende provincie = 2.13 Nord-Trøndelag
2
•
1
2
F
I
N
N
M
A
R
K |
 |
2
•
1
2
F
I
N
N
M
A
R
K |
|
2
•
1
2
F
I
N
N
M
A
R
K |
|
2
•
1
2
F
I
N
N
M
A
R
K |
|
2
•
1
2
F
I
N
N
M
A
R
K |
|
2
•
1
2
F
I
N
N
M
A
R
K
|
ook in Narvik
kan men alle kanten op foto: © Sven
-sven-w.de
We naderen Narvik.
Omdat de Ofotfjord ter plekke zo diep en steil is, kon wegno.E6 destijds niet rechtstreeks worden doorgetrokken van het dorpje Øyjord naar Narvik. En daarom rijden we nu een stukje om de Rombaken-fjord heen en vervolgen wegno.E6 via de Rombaksbrug (= Rombaksbrua). Het is een tuibrug die “afloopt” naar het zuiden: de taluds op de oevers liggen niet op dezelfde hoogten.
Narvik is de stad met de grote doorvoerhaven voor het ijzererts uit Zweden. In de haven aan de Ofotfjord liggen grote schepen te wachten om geladen te worden.
De laatste jaren groeit ook het tourisme in deze omgeving. In de zomer zijn de bergen in trek bij wandelaars en mountainbikers, in de winter wordt er geskied.
800 Meter verwijderd van het centrum kan men met de kabelbaan Fjellheisen in 7 minuten naar de Fagernessfjell (656 moh). Er is een bergrestaurant en liefhebbers kunnen hanggliden of paragliden.
In de zomer blijft de kabelbaan 's avonds extra lang open:
- 15 juni - 1 augustus = 10:00 - 01:00 uur
- 2 - 31 augustus = 13:00 - 21:00 uur
(rallaren = arbeiders die de spoorlijn hebben aangelegd)
sykkle på Rallarvegen / Rallarveien foto: © Jørn Indresand
Rallarvegen is een karrespoor dat ooit door de 5000 arbeiders is gebruikt bij de aanleg van de spoorlijn (= banen): de Ofotbanen tussen Narvik en het Zweedse Kiruna die in 1902 in gebruik werd genomen voor het vervoer van ijzererts.
= Ofotbanen  = Malmbanan
Heden ten dage is het een cultuurhistorisch wandel- en fietspad tussen het hogergelegen Abisko in Zweden en het lagergelegen Rombak(sbotn) in Noorwegen, = 72 km.
Het autovrije traject loopt door bergachtig gebied en kent mooie afdalingen.
Het onderstaande filmpje maakt duidelijk dat op de fiets enige stuurmanskunst zeker van pas komt .
Kaart google.nl/maps: route Narvik - treinstation Rombak(sbotn)Het treinstation Rombak(sbotn) is, behalve met de trein vanuit Narvik, ook met de auto te bereiken door vanuit Narvik wegno.E6 noordwaarts te rijden en dan vóór de Rombaksbrua rechts af te slaan = 20 km. Rombak ligt aan de baai die Rombaken heet.
brua = brug.
Vanaf station Narvik of vanaf station Rombak kan men naar één van de volgende stationnetjes om vervolgens terug te wandelen of te fietsen tot station Rombak,
De mountainbike kan ook mee in de trein.
- Rombak - Katterat = 7km
- Rombak - Bjørnfjell = 13 km
- Bjørnfjell - Narvik = 40 km
- station Bjørnfjell is het laatste station in Noorwegen
- station Riksgränsen is het eerste station in Zweden
Voor de fietsers: ons is niet duidelijk of men met de fiets helemaal terug kan langs de spoorlijn naar Narvik.
Een optie is vanaf Rombak terug te fietsen naar Narvik via wegno.E6 (zie hiervoor).
Bij de Turist Info in Narvik is een gedetailleerde kaart verkrijgbaar.
Er is ook een Rallarvegen bij Flåm, we hebben er meer over verteld eerder in ons verhaal onder 2.4 provincie Sogn og Fjordane III.
Vanaf Narvik klaart het weer op en de omgeving wordt weer geweldig. We stappen heel vaak uit de auto voor het nemen van een kijkje of het schieten van een foto.
Een heel stuk volgen we de Ofotfjord. Er zijn diverse campings maar die zijn naar onze smaak te dichtbevolkt en dus rijden we rustig door.
We voelen hier werkelijk “het mysterieuze noorden”: grillig doch vriendelijk gevormde bergkammen dicht langs het water.
In de Efjord liggen de twee kleine eilandjes Storøya en Hallvardøya en dus zijn er drie bruggen nodig om aan de overkant te komen (resp. 551, 143 en 162 m lang).
Stetind:
gudenes ambolt foto: © Frode Jenssen
-stetind.nu
Neemt men direct daarna wegno.827 linksaf/zuidwaarts dan komt men 15 km verderop aan het eind van de Efjord bij de berg Stetinden: een berg die 1.392 m hoog oprijst. De top vormt een plat plateau en de berg wordt ook wel “Gudenes ambolt” oftewel “het aambeeld van de goden” genoemd.
Voor de Samen is de berg heilig en zij noemen hem “Státtáchåkkå”.
In 2002 is de Stetind onofficieel verkozen tot de nationale berg van Noorwegen.
Het bedrijf Nordland Adventures organiseert klimtochten: ook voor diegenen zonder ervaring. Het vertrek is vanuit Stetind Hotell in Kjøpsvik (= ook aan wegno.827).
Zij voorzien in een klimuitrusting, zelf moet men alleen voor goede schoenen en een nog betere lichamelijke conditie zorgen.
Men is 12 tot 16 uur onderweg, na afloop per persoon 2.500 NOK armer (minimaal 2 pers = 5.000 NOK) en wellicht/hopelijk een prachtige ervaring rijker .
We moeten nog één veerpont nemen: 25 minuten van Skarberget naar Bognes over de prachtige Tysfjord.
Al snel treffen we het door ons zeer gewaardeerde “Tysfjord Turistsenter” in Storjord i Tysfjord.
Er ligt ook een Storjord net boven de Poolcirkel, ook aan wegno.E6: Storjord i Saltdal.
Storjord bestaat uit 30 goed onderhouden huizen, gebouwd tegen de berghelling met uitzicht op de Tysfjord.
Tysfjord Turistsenter is bekend van de orka-safari's die men vanaf december tot half februari organiseert: orka's, de grote zwart-witte walvissen die dan leven van de haringen die kuit komen schieten in de Tysfjord.
From summer 2013 we will arrange killer whale safari also during the summer season
In de ontvangsthal van het Turistsenter staan veel opgezette dieren, waaronder ook een tweemanshoge ijsbeer.
Hier blijven we de komende twee dagen. Het is een mooie locatie met prima voorzieningen en een prachtig uitzicht, we hebben er het mooiste weer en het blijkt ook nog de goedkoopste camping van de hele vakantie te zijn .
Onze afstand tussen “Hinnøy Senteret” en Storjord i Tysfjord is ca. 283 km. = 4.207 km.
Die twee dagen aan de Tysfjord ...het strand bij Tysfjord Turistsenter foto: © Frode Jenssen -tysfjord.com
29 + 30 juli '04 Mensen mensen: wat een heerlijke en heerlijk luie dag! Alleen maar kijken naar de meest bijzondere bergtoppen. Duizend jaar geleden zal het leven op een dag als deze vast net zo goed geweest zijn, zó goed voelt het “mysterieuze noorden”.
De Vikingen zullen toen toch ook wel eens een vrije dag hebben gehad?
Slenteren langs het water ... .
Oeps! Ook hier uitkijken voor de meeuwen die willen aanvallen ... .
Het is 30 juli en 's nachts wordt het nog steeds niet donker, hooguit dat het een beetje schemert. Het is een aparte sfeer, gehuld in een bijzonder soort daglicht. Als u 's zomers in het noorden bent geweest dan begrijpt u helemaal wat we bedoelen!!
De volgende dag is de lucht weer staalblauw en we gaan aan de wandel van 11:00 tot 16:00 uur. De bergrug achter de camping lonkt en we zijn nieuwsgierig naar wat er achter zit!
We nemen zo maar een paadje omhoog. Onderweg snoepen we van de bosbessen en zien we alsnog routepijltjes: waarheen ze verwijzen weten we niet. Op goed geluk kiezen we een route en op goed geluk raken we die ook weer kwijt ... . Uiteindelijk komen we natuurlijk toch gewoon boven.
Een stevige klauterpartij wordt beloond met een fraai uitzicht over de Tysfjord, met een mooie picknick en met een nog beter gevoel. De bodem is bedekt met de mooiste mossoorten en kleine struikjes verschaffen ons schaduw. We horen echo's van mensenstemmen maar we zien niemand. de baai Tiltvika foto: © Frode Jenssen
We hadden min of meer verwacht dat achter deze berg nog meer bergtoppen zouden oprijzen. Niets is minder waar. We lopen door naar de andere kant van de bergtop en dan ligt beneden ons één van de meest idyllische plekjes die we deze vakantie zijn tegengekomen.
Een stukje grasland en een zandstrandje liggen aan een prachtige baai met het mooist blauwe water. Het blijkt de baai Tiltvika te zijn en de omgeving is een beschermd natuurreservaat (vik = baai). Aan de overkant zien we de contouren van Vesterålen.
Met een voldaan gevoel gaan we terug naar de tent. We nemen zo maar een paadje omlaag ... .
Het was helemaal top!
- wandelroute naar Tiltvika de bordjes die wij onderweg dus zijn tegengekomen op ut.no
31 juli '04 Kaart google.nl/maps: route Tysfjord Turistsenter in Storjord i Tysfjord -
Informatie-centrum “Polarsirkelsenteret” - Krokstrand Camping in Storforshei De volgende dag vertrekken we voor wat weer een prachtig ritje blijkt te worden. Grotendeels trekken we over de hoogvlakte: het wijdse landschap waar we zo van houden. Regelmatig maken we “ups” en “downs”, soms met wel 9%. Dit duurt tot het stadje Fauske.
Kaart google.nl/maps - locatie Mijnmuseum in SulitjelmaSlaat men in Fauske linksaf/oostwaarts af op wegno.830, dan rijdt men eerst langs het meer Storvikbukta, vervolgens langs het meer Lanvatnet en na totaal 39 km komt men in het dorpje Sulitjelma.
Hier kan men een kijkje nemen in een kopermijn. In mijnwerkerskleding gaan de bezoekers 1,5 km diep in de berg. De tocht duurt 2 tot 4 uur.
Kaart kart.finn.no - locatie van de berg SuliskongenIn deze omgeving ligt ook de berg Suliskongen. Volgens de legende van Torghatten was Suliskongen de Koning van Sulis (Sulitjelma).
- “Nu en dan gniffelde hij in zijn baard, wetend dat alleen hij wist dat de bergen onder zijn voeten grenzeloze rijkdommen herbergden in de vorm van kopererts en andere belangrijke metalen”.
Na Fauske komen we bij de huchtjes Nesby en Medby op “bekend terrein”. Hier ligt westwaarts wegno.812 die we acht dagen geleden hebben gereden richting de Saltstraumen.
Als alternatieve thuisroute is er nog ons hoofdstuk Kaartje google.nl/maps: route Trondheim - Steinkjer - Bodø via wegno.Fv17 Kaartje Kystriksveien“Kystriksveien = Fv17 Steinkjer - Bodø: de mooiste kustweg ter wereld”
Hierbij maken we wel de aantekening dat ons de suggestie is gedaan deze route toch vooral zuid-noord i.p.v. noord-zuid te rijden. Vanuit het noorden rijdt men wellicht tegen de zon in en schitteren de watervlaktes aan de ogen. Daardoor is er veel minder te zien dan wanneer men vanuit het zuiden komt met de zon in de rug. Bovendien is het ook nog eens knap vermoeiend .
Wegno.E6 die we nu verder naar het zuiden vervolgen rijden we dus voor de tweede keer. Hoewel het pas een week geleden is, lijkt de route toch weer nieuw voor ons.
We rijden door tot 19 km ten zuiden van de Poolcirkel en kamperen op de Krokstrand Camping in Storforshei. De meeste kampeerplekken liggen tussen de bomen, maar we treffen het: een A-locatie direct aan het riviertje!
We vertelden meer over deze omgeving eerder in deze provincie onder Mo i Rana en omstreken.
Daar leest u over grottentochten, gletsjerbezoek en Marmorslottet: een natuurfenomeen met witte rotsformaties, prachtig gevormd door een wildstromende rivier.
Onze afstand tussen Storjord i Tysfjord en Storforshei is ca. 284 km. = 4.491 km.
|
↓ Naar top van volgende provincie = 1.22 Finnmark2
•
1
1
N
O
R
D
L
A
N
D |
Route 3-weekse autoreis = selfsupported
Touch X
deensecampings.nl
brochure Kystriksveien aanvragen of downloaden: zie onze pagina 
info over en foto's van Grønligrotta op 
historie en toekomst van de Hurtigruten op 
op 
