“Echter ... door al het tumult vergaten de hoofdrolspelers dat 's ochtends de zon opgaat ...
ze versteenden allemaal ...
en tot het einde van de wereld zullen ze blijven voortbestaan ... .”
De legende speelt zich af in Noord-Noorwegen, grotendeels langs de touristische route
“Kystriksveien = Fv17 Steinkjer - Bodø: de mooiste kustweg ter wereld”.
In Hålogaland heersten twee vorsten aan beide zijden van de Vestfjord.
De twee oude mannen zaten altijd boos naar elkaar te kijken: beiden wilden ze de grootste en de beste zijn.
Ondanks alles waren ze het over één ding samen eens: met de kinderen was geen land te bezeilen ... .
In het westen op het eiland Austvågøy en in de buurt van Henningsvær (= op de Lofoten) zat  0 Vågakallen, de Oude Man van Vågen, in zijn hoge stoel duizend meter boven de zeespiegel.
Reeds duizenden jaren keek hij uit over de bergen en de zee, de stormen trotserend. Zijn rijk omvatte de gehele Lofoten en de Vestfjord met zijn miljoenen kabeljauwen.
Aan de overkant van de Vestfjord, op 1 het eiland Landegode nabij Bodø, zat zijn geheime minnares Landego(d)møya, de Maagd van Landegode.
Vågakallen had haar zwanger gemaakt, in weerwil van het feit dat ze verloofd was met 2 Blåmannen, de Blauwe Man ten oosten van Fauske.
Landegomøya was echter hopeloos verliefd op Vågakallen en verlangend zat ze altijd naar hem te staren. 's Ochtends bewonderde ze zijn paarse mantel en 's avonds zijn gouden kroon waar de zon op scheen.
In het oosten bij de Zweedse grens zat 3 Suliskongen, de Koning van Sulis (= Sulitjelma), uit te kijken over zijn rijk.
Hij was koning van de reusachtige bergen, hoogvlakten, bossen en meren die zich schier eindeloos uitstrekten.
Nu en dan gniffelde hij in zijn baard, wetend dat alleen hij wist dat de bergen onder zijn voeten grenzeloze rijkdommen herbergden in de vorm van kopererts en andere belangrijke metalen.
 Kaart google.nl/maps - locatie Mijnmuseum in SulitjelmaIn Sulitjelma kan men een kopermijn bezoeken. In mijnwerkerskleding gaan de bezoekers met een treintje 1,5 km diep in de berg. De tocht duurt 2 tot 4 uur, afhankelijk van wat men wilt zien.
Route: iets ten zuiden van Fauske verlaat men wegno.E6 en slaat men af westwaarts op wegno.830. Men komt eerst langs het meer Storvikbukta, vervolgens langs het meer Lanvatnet en na totaal 39 km komt men in het dorpje Sulitjelma.
Svolværgeita
= provincie Nordland foto: © Kjell Ove Storvik
Vågakallen op de Lofoten had één zoon. Deze zoon heette Hestmannen, de Paardeman, omdat hij altijd op zijn paard zat.
Hestmannen was een wilde en onstuimige vent. Hij groeide hard en torende al gauw boven zijn vader uit. Als hij één van zijn woeste buien had kon hij maar beter gemeden worden ... .
Na een meningsverschil met zijn vader ging hij het huis uit en vestigde zich iets verderop, in de Svolvær-bergen (= op de Lofoten), samen met X Svolværgeita, de Svolvær-geit.
- X foto's van de rotsformatie Svolværgeita op vulkaner.no
Suliskongen in het oosten bij de Zweedse grens had zeven dochters die hem elke dag het leven zuur maakten. Teneinde raad zond hij de koppige meiden naar het eiland Landegode.
Landegomøya werd hun gouvernante (de verloofde van Blåmannen en tegelijkertijd de minnares van Vågakallen ...).
De koning huurde nog een extra kinderjuf om op zijn onbezonnen dochters te passen: vanuit het zuiden kwam Lekamøya, de Maagd van Leka.
Op Landegode waren de zusters gelukkig en ze genoten van de middernachtzon. Tijdens de winternachten danste het Noorderlicht boven het vreedzame eiland ... .
Echter, op een avond in mei ving Hestmannen een glimp op van Lekamøya en de Zeven Zusters, die onder een heldere voorjaarshemel baadden in de rustige golven van de zee nabij Landegode. De aanblik werd hem te machtig: het maakte een brandend verlangen in hem wakker en zijn wilde kant nam bezit van hem.
Hij zadelde zijn paard, gooide zijn cape over zijn schouder en galoppeerde de 165 km zuidwaarts over de Vestfjord naar Landegode. De pluim van zijn helm wapperde in de wind en het plankton in de zee glinsterde van de vonken uit de paardenhoeven. Zijn eigen ogen gloeiden zelfs nog erger!
Lekamøya de kinderjuf was ondertussen aan het broodbakken gegaan, maar gelukkig was ze zich bewust van het kwaad dat naderde. Ze realiseerde zich meteen dat verzet niet zou helpen en ze verzamelde de zeven zusters. Direct daarna vluchtten ze met z'n allen naar het zuiden.
wandeling naar
Rødøyløva
= provincie Nordland
 foto: onbekend
4 Rødøyløva, de Leeuw van Rødøy(a), merkte het oproer langs de kust op en keek nauwlettend toe ... .
 Kaart kart.finn.no: locatie van het eiland Rødøy
het eilandje is niet groot - de afstand tussen de markeringspunten is ± 3,5 kmMen kan een wandeling maken naar de top van de berg Rødøyløva.
Vanuit Jektvik vertrekt er een veerboot naar het eiland Rødøy.
Er zijn twee route-opties: vanaf de kade waar de veerboot aanlegt
Dus de heenweg en de terugweg kunnen mooi afgewisseld worden. Al met al is men dan zo'n 4 uur onderweg.
De auto kan geparkeerd worden direct aan de haven maar gaat men voor een dagje dan blijft de auto wellicht achter in Jektvik?
Van de route linksom is ons niet zoveel bekend.
Voor de route rechtsom kan men vanaf de haven de weg volgen langs de kerk en het zwembad, hierna rechtsaf tot Sandvikmoen. Het karrespoor leidt naar Høyvågen waar de oudste school van Rødøy staat. Na een paar honderd meter verschijnt een bordje dat het begin van de wandeling markeert.
De wandelroute aan de oostkant van de berg volgt een oud koeienpad. Het eerste steile stuk kost 10 minuutjes en dan bereikt men de barbeque-hut (= ??). De lichte tocht naar de Rautinden-top gaat nu helemaal over de “rug van de Leeuw”. Voordat men aankomt op Løveveggen (= de leeuwenmuur) passeert men een hoop stenen die honderden jaren lang ten tijde van gevaar of oorlog werd gebruikt voor het doorgeven van signalen.
Op Løveveggen is een plateau waar de wandeling stopt. Diegenen die geen last van hoogtevrees hebben, kunnen door tot de top van de Leeuw, maar het wordt afgeraden.
In het westen ziet men een lappendeken van honderden eilanden en scheren.
Men kan een gastenboek tekenen.
bergketen Syv (sju) Søstre
= provincie Nordland foto: © Sverre Stølen -exviking.net
De zeven (syv / sju) dochters van Suliskongen realiseerden zich al snel dat het zowel dwaas als tevergeefs was om op deze manier te vluchten. Bovendien was Hestmannen een bijzonder mannelijke en knappe jonge vent... .
Ze schudden hun mantels af (deze vielen in zee en vormden 6 het eiland Dønna) en stelden zich zo aantrekkelijk mogelijk op in een
keurige rij 7 de bergketen Zeven Zusters op het eiland Alsta.
Voorop de jongste en slankste: Botnkrona, vervolgens Grytfoten, Skjæringen, Tvillingene (= de Tweeling), Kvasstinden en tenslotte aan de zuidelijkste kant de oudste zus: Brei(d)tinden (of Stortinden) met haar buitenechtelijke kind dragend op haar rug.
Er zijn gemarkeerde paden naar de toppen van alle Zusters: men kan wandelen van top naar top.
Op elke top liggen boeken klaar waarin men zijn naam kan schrijven. Eén of twee toppen per dag wordt redelijk geacht.
Heeft men alle pieken beklommen dan verdient men een diploma. Eveneens bij de Turist Info in Sandjessjøen verkrijgbaar zijn routes en registratiekaarten.
Getrainde wandelaars kunnen alle zeven toppen in wellicht één dag “lopen” = 10 tot 15 uur. Dit levert een extra onderscheiding op  .
Het eiland Alsta is zonder veerboot te bereiken.
Hestmannen / Hestmonkallen
= provincie Nordland foto: onbekend
Al met al hadden de Zeven Zusters zich de moeite kunnen besparen, want Hestmannen had helemaal geen interesse in hen: het was Lekamøya de kinderjuf die hij wilde!
Maar Lekamøya vluchtte verder naar het zuiden en toen ze aankwam
op 8 het eiland Tjøtta liet ze haar bakplaat, deegrol en spatel vallen, zodat ze met nog grotere sprongen verder kon.
... En toen 5 Hestmannen, de Paardeman, besefte dat hij Lekamøya niet kon inhalen, werd hij overvallen door zo'n woede dat hij op het eiland Hestmona zijn boog spande en een pijl afschoot naar Lekamøya ... .
Men kan wandelen/klauteren naar de Hestmannen, maar overnachtingsmogelijkheden op Hestmona zijn ons niet bekend. Vanaf Jektvik of Tonnes moet men dan eerst de veerboot nemen naar het eiland.
De route: vanaf de haven een stukje de provinciale weg en de weg tot aan de voet van de berg volgen. Daar is de wandelroute aangegeven, die de oude weg omhoog volgt naar het “radio link station ??”. Sommige delen zijn vrij steil. Bij het eerste schakelstation is men al over de helft, maar mooiere uitzichten zijn te behalen op het hoger gelegen plateau. Het beste uitzichtspunt is de kleine steile rots die uitsteekt achter het station. Vandaar is het niet ver naar de top, maar men raadt af zo ver te gaan, zeker als men last heeft van hoogtevrees, omdat het een heel zware klim is.
De wandeling terug kan worden afgewisseld door ten noordwesten van het station af te dalen. Zo komt men bij het meer Fjellvannet: een idyllische plek om te kijken naar de zon die ondergaat in zee ... .
vanuit Torghatten
= provincie Nordland © Magnar Solbakk
-nordnorge.com
Ondertussen zat in de bergen ten zuidoosten van Brønnøy nog een andere reus de gebeurtenissen met grote aandacht te volgen: de Koning van de Sømnabergen.
Vol ontzetting zag hij de pijl naderen en om Lekamøya van een zekere dood te redden smeet hij zijn hoed (= hatt) voor de pijl. De pijl doorboorde de hoed en 9 de hoed zonk bij Torgar in zee: Torghatten = de berg met het gat erin.
Men kan met de auto naar het eiland Torget.
Bij de berg Torghatten is een parkeerplaats ingericht, het wandelpad is aangegeven en het klimmetje duurt 30 minuten.
De berg is 260 m hoog en het gat zit op 112 m. Het gat is een gang dwars door de berg: 160 m lang, 35 m hoog en 20 m breed. Het is tijdens de IJstijd ontstaan toen het zeepeil veel hoger was. IJs en zeewater hebben de zachtere rotsgedeelten uitgehold.
Loopt men helemaal door de gang dan ziet men de handtekeningen van de Noorse koningen die hier allemaal geweest zijn: in goudkleur in de bergwand gekerfd. Bovenal heeft men een mooi zicht op tal van kleine eilandjes.
Het is mogelijk de afdaling van deze -andere- kant te doen, men moet beneden dan wel om de hele berg heenlopen om weer bij de auto te komen.
steinhytter op het eiland Leka
= provincie Nord-Trøndelag foto:leka-camp.no
10 Lekamøya, de kinderjuf of “Achtste Zuster”, gleed uit over de grens van Nord-Trøndelag maar was veilig op het eiland Leka.
Men kan wandelen/klauteren naar de rotsformatie van de versteende jonkvrouw Lekamøya: de Achtste Zuster.
De wandeling begint bij een boerderij aan wegno.562.
Het eiland Leka is te bereiken per veerboot vanuit Gutvik en is 57 km² groot.
Leka Motell & Camping verhuurt hytter van gestapelde stenen.
Bij het winkeltje “Hustby Handel” is nadere tourist-informatie te verkrijgen. Dit winkeltje ligt op 20 minuten lopen vanaf de kade.
Echter ...
door al het tumult vergaten de hoofdrolspelers dat 's ochtends de zon opgaat ...
ze versteenden allemaal ...
en tot het einde van de wereld zullen ze blijven voortbestaan ... .
|
Route 3-weekse autoreis = selfsupported
Touch X
Volkslied
camping.no
deensecampings.nl
visitsweden.com
instelling toetsenbord op
